Frankrijk 2013

Dag 3 - Zondag 18 augustus - Comté - Jura - Saligney

Vanochtend rustig aan. Een ontbijtje met een eitje en daarna koffie op het terras. Wat wil een mens nog meer? Plotseling een getoeter. Dit blijkt de rijdende bakker te zijn die 6 * week haar ronde maakt, het is een vrouw. Nelle haalt snel twee stokbroden, zodat we helemaal Frans bezig zijn.

Ondertussen sorteer ik een grote stapel informatie folders over deze omgeving, zodat we wat ideëen hebben voor komende week.
Rond de middag is het alweer 28°C, maar in de verte stapelen zich wat bloemkool wolken op.

Om 14.00 uur rijden we naar Pesmes, wat een schattig karakteristiek vesting dorp is. Natuurlijk is op zondag de 'winkelstraat' uitgestorven, maar de straatjes, een oud kerkje en een gedeeltje van de vestingmuur zijn de moeite waard. We lopen ook nog een 17e eeuwse kerk binnen en steken daar een kaars op voor onze dierbaren.
Speciaal voor Ruud zien we nog enkele fraaie 'opknappertjes'.

Onderaan de vestingmuur moet een cache liggen, maar bij nadere inspectie zitten hier een stel mensen op hun gemak te bbq-en, waardoor ik besluit om niet met mijn GPS tussen hen door te lopen.

Veel zin om een eind te rijden hebben we niet, dus besluiten we om op weg naar huis de bosweg naar de cache La grotte à Jean Bredat te zoeken. We slaan diverse boswegen en/of tractorpaden in, maar nergens komen we dichterbij dan zo'n 2.5 km.
Uiteindelijk blijkt er recht tegenover onze gîte een weggetje recht het bos in te voeren, waardoor de afstand tot de cache nog slechts 900 meter is. Voor Nelle is een boswandeling 'op en neer' over slechte paden wat teveel, dus zij blijft thuis om een boek te gaan lezen.

Na de auto geparkeerd te hebben (en een Waypoint in de GPS te hebben geprogrammeerd om hem weer terug te kunnen vinden) begin ik vol goede moed aan die 900 meter. Dit is echter in vogelvlucht; de de gelopen afstand kan veel groter zijn. Na een wandeling van 1200 meter kom ik niet dichterbij dan 500 meter. Rechtstreeks gezien moet ik bergop door kreupelhout, dus daar zie ik maar vanaf. Ook de muggen maken me het leven zuur; het lijkt wel of er georganiseerde aanvallen op mij plaatsvinden.
Terug naar de auto en een wildpad op. Dit brengt mij uiteindelijk dichterbij, al moet ik de laatste 150 meter alsnog door het kreupelhout.
Tenslotte sta ik op de lokatie en ligt de grot recht onder mij. De grot is niet erg groot, maar de Neanderthalers zouden er vroeger blij mee zijn geweest.
Nu nog op zoek naar de cache, die gelukkig niet in de donkere grot ligt. Ik kruip over een dichte laag gevallen bladeren om hem na zo'n 15 minuten dan toch te vinden.
Nog even het logrolletje tekenen ...... @#@#$@#, door dat gekruip over de grond heb ik twee (!) pennen verloren. Ik maak er maar een foto van als bewijsmateriaal en zoek mijn waypoint van de auto op de GPS op.
Maar goed dat ik dat had gedaan, want de auto stond dus in een andere richting dan ik had aangenomen. Ik heb geen zin om via allerlei paadjes (dus omwegen) terug te lopen en omdat ik bovenop een heuvel sta, heb ik een redelijk overzicht op het kreupelhout. Ik baan mij een weg recht naar beneden waarbij ik mij toch wel even afvraag waar ik weer aan begonnen ben. Dan door en door bezweet de auto in en snel naar huis.

Terwijl ik ga douchen maakt Nelle een lekkere salade schotel, waarna ik als tegenprestatie koffie mag zetten.

Onze gîte: G1196