Frankrijk 2014
Dag 14 - Donderdag 28 augustus - Orgnac-l'Aven - Ardèche (07) - Rhône-Alpes
Eergisteren zijn we dus niet naar de Grotten van Aven d'Orgnac geweest omdat er een vreselijk lange wachtrij was. Vandaag gaan we het nog eens proberen, maar dan 's ochtends. Om 10.30 uur parkeren we de auto op een vrijwel lege parkeerplaats, om 10.35 hebben we kaartjes en om 10.40 uur kunnen we naar binnen.
De Aven d'Orgnac is een druipsteengrot en werd op 19 augustus 1935 ontdekt. Momenteel trekt het 140.000 bezoekers per jaar. De tour duurt 1 uur en we dalen via ruim 750 treden af tot een diepte van 121 meter. Dit is voor Nelle wel een aanslag op haar knieën, maar uiteindelijk heeft ze het volbracht.
De grotten zijn inderdaad schitterend en de belichting is doeltreffend gekozen. De gids spreekt verstaanbaar Frans (Engels in een aparte groep) en houdt het informatief. Op het einde krijgen we een imponerende licht en geluid show van het fraaiste gedeelte van de grottenmet de mooiste hemelse muziek.
Gelukkig hoeven we deze trappen niet allemaal weer op te klimmen, want omhoog gaan we met de lift.
Eenmaal buiten valt de buitentemperatuur van 33 °C als een warme deken over ons heen.
We hebben verder nog geen plannen, maar Nelle stelt voor om in ons dorp Orgnac L'Aven koffie te gaan drinken bij Les Stalagmites.
Nu we hier toch zo relaxed zitten, kijken we eens op de menu kaart. Dit blijkt heel acceptabel en we verplaatsen ons van de "alleen drinken" naar "maaltijden" tafeltjes. We nemen een menu du jour wat uitstekend smaakt. We waren hier vroeg, dus een van de eersten; maar even later zijn de meeste tafeltjes bezet.
 |
 |
Verdere plannen hebben we niet, dus ik bekijk het cache overzicht eens. Mijn blik valt op "GC1Z3G9 - la grotte du prével". Een cache in een grot? Dit blijkt inderdaad uit de beschrijving en ik mag er van Nelle alleen op uit (hahaha). Locatie goed gelezen, parkeerplaats genoteerd, zaklamp mee. Wat kan er nog fout gaan?
Nou, de parkeerplaats kan ik niet vinden, maar met slechts 360 meter lopen ben ik er dicht genoeg bij (vind ik). Ik begin met een tractorpad, wat overgaat in een bergpad, wat overgaat in een wildpad, wat weer overgaat in ....... niets. Ik ben nog ongeveer 85 meter van de cache af, dus die laatste paar meter overweeg ik toch maar door het kreupelhout te lopen. Als spoedig trekken de doornen struiken de eerste krassen over m'n benen en besluit ik terug te gaan. Maarre, welk wildpad had ik alweer? Oeps! Ik worstel mijzelf door de struiken terug naar waar ik vandaan kwam, maar raak herhaalde malen verstrikt in doornen struiken. En het leek zo eenvoudig!
De GPS geeft wel de goede richting aan, maar het struikgewas heeft daar geen boodschap aan. Met een middag temperatuur van 32 °C vind ik dit niet zo geslaagd. Uiteindelijk beland ik weer op het tractorpad en stap snel in de auto om mij even op te frissen.
Nelle kan al die bloedige striemen om m'n benen niet erg waarderen, maar na op Google Earth te hebben gezien wat er fout is gegaan, mag ik het nog eens proberen.
Deze keer gaat het direct goed, parkeer de auto op de aangegeven plek en loop zo'n 100 meter door een wijngaard. De laatste 35 meter nog even langs een bergpad omhoog en net als ik op 10 meter afstand denk "waar blijft die grot nou", sta ik voor de ingang.
Jaaaahhh, een echte grot. Zaklamp aan en de aanwijzingen van de cache volgen. Rechtsaf, een lange gang door schuifelen. Oppassen, want het plafond is soms erg laag. Dan rechtsaf en ik sta in een grote zaal. Dan geeft zelfs een goede zaklamp ineens niet zoveel licht meer.
De cache locatie is snel gevonden; een gebroken stalagmiet / tiet. Dit is niet goed meer te zien, want hij zit onder en boven vast.
Dan wordt het toch nog even zoeken op de glibberige bodem. Uiteindelijk blijkt ie onder een rotspartij zo'n 3 meter van de pilaar af te liggen. Loggen is ook niet zo eenvoudig met een zaklamp in je ene hand, doosje open maken en m'n naam noteren.
Maar goed, alles is gelukt en ik schuifel heel tevreden naar buiten toe.
Eenmaal thuis toch maar snel even douchen om bloed, zweet en modder af te spoelen.
Ondertussen, ik was net begonnen aan de grottocht, kreeg Nelle die onder de boom op ons privéterrein een boek wilde gaan lezen, bezoek van de dochter des huizes. Zij heeft alleen maar Frans met haar gesproken en het ging Nelle zowaar heel goed af. Een heel verhaal heeft zij aangehoord en Nelle gaf een goed oor aan haar. Dochter ging weg en Nelle probeerde te lezen Even later kwam moeder des huizes een praatje maken ook in het Frans en zowel Nelle als de vrouw beleefden er veel plezier aan. Zoals Nelle later tegen mij zei, "er was veel reiki te sturen en het ging geweldig!"
Informatieve links:
Grotten van Aven d'Orgnac 1
Grotten van Aven d'Orgnac 2
Grotten van Aven d'Orgnac 3
Indien U vragen of nadere informatie heeft, schrijf dan naar: Jos Storken
|