Frankrijk 2018

Dag 17 - Zaterdag 25 augustus - La-Bastide-d-engras [30], Gard, Languedoc-Roussillon

Ik kijk op ons klokje en zie dat het al 7.45 uur is. Dus vlug eruit en aan de slag. Eerst even ontbijten, zodat Nelle de eet spullen op kan ruimen. De koffers worden gepakt en wat niet meer nodig is zet ik in de auto. Nelle begint aan het poetsen van toiletten en wasbakken terwijl ik met de natte mop rondzwabber. Dit gaat vrij gemakkelijk op de plavuizen vloer. Tijdens het klussen komt de gastheer afscheid nemen, want hij moet aan het werk.

Precies om 9.45 uur informeren we de gastvrouw dat we klaar zijn. Wij maken nog een praatje, betalen de toeristen belasting van € 9.80 en krijgen de borg netjes terug. Een controle van het huisje wordt na een blik op de nog natte vloer niet nodig bevonden. Met een Franse knuffel nemen we afscheid en ik programmeer de Garmin op ons nieuwe adres in La-Bastide-d’Engras.

Met 18°C is het nog fris. Eerst rijden we nog over de nodige B wegen voordat we bij Carcassonne de péage op kunnen. Niet dat het nu veel sneller gaat, want het is druk en er wordt weer chaotisch gereden waardoor herhaaldelijk het harmonica effect optreedt. Een enkele keer komen we zelfs helemaal tot stilstand. Niettemin hebben we blijkbaar nog geluk, want het verkeer in de andere richting staat herhaaldelijk helemaal vast en stil.

Een eindje voorbij Montpellier is het inmiddels 26°C en gaan we de péage af om de rest binnendoor te rijden. Ook is het lunchtijd, dus gaan we een rustig restaurantje opzoeken. Hiertoe rijden we naar Sommières, wat ons een aardige pleisterplaats lijkt. Zodra we aan de rand van Sommières aankomen, voel ik al onheil. Bomvolle parkeerplaatsen. Noodgedwongen schuiven we het centrum in, waar bijna geen doorkomen aan is. Er is markt en blijkbaar is dit een super toeristische stad.
Wij willen maar een ding; zo gauw mogelijk hier weg. Dat lukt gelukkig en we zetten koers naar onze eindbestemming in de hoop onderweg een aardig restaurant tegen te komen.

In Salinelles zien we een reclamebord van een restaurant, maar op weg daarnaar toe stoppen wij bij café bar Lou Pesco Loco. Op een plein staan onder een groot zonnescherm tafeltjes en stoeltjes. Hier kunnen we lunchen en met een vriendelijke ober erbij zakken we onderuit op dit terras. De zon schijnt, maar de mistral waait af en toe stevig. We bestellen allebei een burger die met frites en salade geserveerd wordt. Niet echt een Franse lunch, maar het smaakt uitstekend.
Zodra we weg willen gaan verdwijnt de zon en vallen de eerste spetters.

Wij gaan op weg voor de laatste etappe en rijden langs de rand van Uzès, waarna het nog zo’n 15km rijden is. Jammer genoeg is de temperatuur tot 19°C gezakt en regent het.

Precies om 16.00 rijden we het terrein van onze nieuwe bestemming op. De eigenares komt er al aan, even later gevolgd door de eigenaar. Vol trots troont ze ons mee naar boven (de gîte ligt op een etage) en als we de huiskamer instappen is het toch wel even schrikken. Hoewel we wisten dat het niet modern was, is deze inrichting toch wel redelijk oubollig te noemen. De eigenaars zijn een ouder echtpaar en geïmponeerd door onze kennis van de Franse taal krijgen we een leuk contact. Wel moeten we even verifiëren of de lakenset betaald is, maar dat kan later wel.
We krijgen een rondleiding en in eerste instantie weten we niet wat we ervan moeten denken. Het interieur is inderdaad nogal oubollig, maar wel geheel compleet en super schoon. We “dwalen” door gangetjes en trapjes, waar even geen touw aan vast te knopen is. Een prima slaapkamer en tweede slaapkamer, een badkamer met ligbad en toilet, een trap naar beneden met een zitkamer die zo uit de middeleeuwen zou kunnen komen.
Blijkbaar is het originele gebouw heel oud en is er later iets bijgebouwd. Weer een trapje naar een terrasje met plantenbakken, een trapje naar een terrasje met een Spa bad en een ander trapje naar een moderner kamertje, compleet met toilet en keukentje.
Enfin, we zullen wel zien. Eerst maar de auto leeghalen en de spullen (min of meer) op z’n bestemming zetten. Het is weer droog en de zon schijnt weer.

Dan gaan we eerst naar het naburige dorp Saint-Quentin-la-Poterie voor wat aanvullende boodschappen. De bakker is om 17.00 open en heeft een voorraad vers brood. Op een groot plein vlakbij ligt een Carrefour, niet zo’n hele grote, maar groot genoeg dat ze alles hebben wat we nodig hebben. Bij het Office du Tourisme halen we toeristische informatie uit deze omgeving op. Vervolgens wandelen we door dit pittoreske dorp, waar heel veel pottenbakkers bedrijfjes zijn.

Vlak bij onze geparkeerde auto is een openlucht boulodrome waar we even kijken naar het pétanque spel van een stel Franse dorpelingen. Daarna terug naar de auto en op weg.

Terug in ons huisje ruimen we alle spullen op hun plaats, ik check de WiFi en wij beginnen ons een beetje thuis te voelen. Hoewel Nelle er toch nog een beetje moeite mee heeft.

Onze gîte: Gîte La Rabassière of La Rabassière
De coördinaten van ons huisje: N 44 5.722, E 4 28.500