Frankrijk 2020

Dag 1 - Vrijdag 7 augustus - Verberie [60], Oise, Picardie

Het plan is om rond 10.00 uur te vertrekken, maar om 9.00 uur staan we al startklaar, dus vertrekken we. Nog even tanken en dan met 100km/h richting Breda en dan wat sneller naar Antwerpen. Dat sneller duurt maar even, want rond Antwerpen zijn (nog steeds) wegwerkzaamheden, wat de snelheid er aardig uit haalt. Sterker nog, we staan regelmatig stil in een langzaam rijdende file. Nu hebben we geen haast, maar een file blijft irritant.

Uiteindelijk komt er weer vaart in en na een dikke 220km rijden we ongemerkt Frankrijk binnen. Het is oppassen met de snelheid, want het is 90 km/h of 110 km/h. En ook hier zijn werkzaamheden met een snelheid beperking van 50 km/h. Overigens zijn er genoeg automobilisten die hier maling aan hebben, ondanks de camera's langs de weg.
De temperatuur is inmiddels tot 34°C opgelopen en de airco doet z’n best. Ik weet niet of ie het op 22°C kan houden, maar het blijft binnen toch goed uit te houden.

We komen in de buurt van een weg restaurant en besluiten wat sanitaire behoeften te doen en tevens een beker automaten cappuccino-vanille koffie mee te nemen.
In het wegrestaurant heeft bijna iedereen mondkapjes op, behalve enkele Nederlanders. Nee, wij niet, wij hebben ze bij ons en dragen ze dus ook. Het is wel even wennen hoor!
Binnen wordt alles continue (?) schoongemaakt. Na een boterham als lunch nog even de benen strekken en dan weer verder.
We naderen de péage … zou onze badge het na 7 jaar nog doen? Voor de zekerheid kiezen we een poortje waar ook “gewoon” betaald kan worden. Pas als we de slagboom bijna raken, horen we toch de bekende BIEB en gaat de slagboom open.
Het wordt een stuk rustiger op de weg en de cruise control kan de snelheid keurig op de ingestelde 125 km/h houden. Zo worden we dan toch met een BIEB in de buurt van Verberie van de péage af gestuurd. In Verberie gaan we na enig zoeken eerst de tank vullen.

Vervolgens parkeren we de auto op de parkeerplaats voor de Chambres d'hôtes. Deze locatie kennen we, want hier hebben we in 2016 & 2018 ook al eens overnacht. We worden door beide eigenaren welkom geheten, maar worden vriendelijk verzocht om in gezelschap wel mondkapjes te dragen. Het blijkt dat de eigenaar zelf Corona heeft gehad. Zijn vrouw heeft zich grieperig gevoeld, maar heeft geen echte Corona gehad. Hij is niet in het ziekenhuis opgenomen geweest, maar wel behoorlijk ziek geweest.
Tja, dat hebben wij weer; al maanden hoeden wij ons verre van Corona haarden, maar hier zitten we er middenin. Of Corona na het uitzieken nog besmettelijk is? We zullen zien.
We krijgen een glas appelsap en proberen ons Frans weer wat op te vijzelen, wat niet echt meevalt. We zoeken onze kamer Tournesol op en installeren ons.

Nadat we ons geïnstalleerd hebben en de communicatie apparatuur van de juiste code hebben voorzien, besluiten we om een wandeling te gaan maken in het locale kasteelpark. Het is echt te warm om te gaan cachen.

In het park wordt door groepjes mensen een stevige partij pétanque gespeeld. Als wij op het talud gaan kijken worden we netjes welkom (Bonjour) geheten. Toegegeven, schieten kunnen ze als de beste.

Terug bij onze Chambres d’hotes halen we nog even iets uit de auto en branden bijna onze vingers. Het chassis is gloeiend heet en de temperatuur binnen zeer onaangenaam.

Er is nog tijd om even te relaxen met ons ebook voor het diner. Om 19.15 uur gaan we poolshoogte nemen en het blijkt dat er nog een stel oudere Fransen aanschuiven . In totaal zijn we dus met z’n zessen. Zoals ik al een beetje had verwacht, gaat de discussie in rap Frans, waarvan ik de rode draad net niet kan bijhouden. Nelle brengt het er iets beter af en kan zowaar af en toe nog eens inhaken.
Het eten is ronduit geweldig. Een glas Kir om te beginnen, dan meloen met Parmaham, kip/goente schotel met saus, kaas schotel met salade en warme appeltaart met bramenijs. Groente en fruit allemaal uit eigen tuin. Het geheel begoten met wijn en koffie/kruiden thee om af te sluiten.

Dan ga ik de auto nog even op de binnenplaats parkeren. Als ik de autodeur open doe, lijkt het binnenin wel een bakoven. Van eventuele etenswaar zal niet veel meer over zijn.

Maar goed, tevreden over het verloop van de dag zoeken we ons bedje op.

Onze Chambres d'Hôtes: La Martinière
De coördinaten van ons huisje: N 49 18.580, E 2 43.765