Frankrijk 2020

Dag 2 - Zaterdag 8 augustus - La Pérouille, 36, Indre, Centre (Val de Loire)

Het was een warme nacht met als gevolg dat we vroeg wakker waren. Uit mijn ooghoek zie ik een spin ? over de muur lopen. Huh, toch eens beter kijken. Licht aan en het beestje rent over de muur. Geen spin, maar een soort kleine smalle duizendpoot van ongeveer 2 a 3 cm lengte. Hij zit te dicht bij ons bed, dus besluit ik het beest te vangen. Net als hij even stil blijft zitten krijgt hij een glas over zich heen en vervolgens zwemles in het toilet. Daar heeft ie niet van terug.

Vooruit dan maar, we zijn toch wakker en staan maar op. Klokslag 8 uur melden we ons bij de eetkamer voor het ontbijt. Even laten komen er nog drie gasten. Buiten een vriendelijk “bonjour” wisselen we geen informatie uit.
Het ontbijt is prima verzorgd met diverse broodjes, beleg, jam, kaas, vleessoorten, yoghurt en een jus en koffie. We laten het ons smaken, maar het is teveel.
Na afloop ruimen we onze spullen op, ga ik de auto inruimen en gaat Nelle betalen. We worden hartelijk bedankt voor ons bezoek en misschien tot volgend jaar ?, waarna we om 9.00 uur vertrekken.

De Garmin wordt geprogrammeerd en we gaan op weg. In no time zijn we op de péage richting Parijs. De slagboom gaat met een BIEB weer netjes omhoog. Aan de rand van de Périphérique moet de snelheid omlaag naar 90 en 70 km/h vanwege smog. Niet dat iedereen zich daar iets van aantrekt, maar wij houden ons er braaf aan. Ondanks de aanwijzingen (of dankzij de aanwijzingen) van Garmin maken wij toch een foutje en nemen een verkeerde afslag, wat gelukkig met behulp van Garmin snel hersteld wordt.
Achter de eerste péage na de Périphérique (?) staat een enorme politie macht met afzettingen. Wij mogen gelukkig doorrijden. Niettemin blijft het spannend en zijn we blij als we de Périphérique achter ons kunnen laten. Op weg richting Orleans kan de cruise control weer regelmatig gebruikt worden.
Enkele wegwerkzaamheden zorgen weer voor de nodige bouchon (files). In totaal zorgt dit dus voor 30 minuten vertraging.
Onderweg raakt het bewolkt en zakt de temperatuur van 34 naar 28 °C. En uit deze bewolking vallen zelfs een paar spatten regen. Maar dan breekt de zon weer door en schiet de temperatuur omhoog.

Pas na Orléans stoppen we bij een weg restaurant voor een pauze. De meeste parkeerplaatsen zijn bezet en het in en uit parkeren verloopt chaotisch. Ik ga met mondkapje op zoek naar een cappuccino machine. Die zijn er wel, maar een aantal zijn defect, waardoor er bij deze machines ook een file ontstaat. Zodra ik aan de beurt ben, blijkt het aanbod kleiner en de prijs 30 cent hoger. Afzetters!
Ons parkeer plekje is in de volle zon, zodat we ons bezoek aan dit weg restaurant tot een minimum beperken.
Nog een uurtje te gaan. Het wordt rustig op de weg en we schieten lekker op. In de buurt van La Pérouille worden we van de péage af gestuurd en is het nog 10 minuten rijden.

Vrijwel probleemloos vinden we de locatie van onze gîte La Roche, waar we vriendelijk ontvangen worden. De gîte wordt echter nog schoongemaakt, dus worden wij in een fraai prieel geparkeerd. De gastvrouw brengt ons een fles koud water en na een half uurtje komt men een praatje met ons maken. Aansluitend laat de gastheer ons de gîte zien. Hoewel deze keuze een beetje noodgedwongen oubollig is, valt het toch erg mee. De slaapkamers zijn op zolder, waar men het beddengoed even vergeten was. De grote tuin met het prieel biedt een ruime keuze om ergens te gaan zitten. Ook kunnen we gebruik maken van de bijna rijpe tomaten. Verder lijkt alles in orde en vertrekken de gastheer & vrouw naar huis, want ze wonen hier niet.

In het zweet des aanschijns laden we de auto uit en positioneren we alles grofweg op hun plek. Ik ga het communicatie centrum in orde maken en zal de Wifi code even installeren. Wat ik ook doe, de code wordt niet geaccepteerd Hier raak ik behoorlijk oververhit van.
De Garmin weigert de thuislocatie aan te passen. Ook niet goed voor mijn stemming.
Dan maar eerst boodschappen doen. Hoe heette dat dorp ook alweer? Gelukkig, een wegwijzer herinnert mij er weer aan; Saint-Gaultier, wat toch nog 13km rijden is.

Het dorp is verlaten en ligt te bakken in de zon. Gelukkig is een lokale supermarkt Vival open, waar met een beperkte selectie toch alle benodigdheden te vinden zijn. Oh ja, binnen in de winkel natuurlijk weer mondkapjes op. Een vriendelijke kassière maakt nog een praatje.
Tot mijn verrassing is het Office de Tourisme open (mondkapjes op) en krijgen we van een super informatieve dame uitgebreide documentatie over de omgeving.
Gauw weer naar huis waar de Garmin probleemloos de thuislocatie accepteert.

Nelle gaat de levensmiddelen opruimen en ik buig mij weer over de weerbarstige Wifi code. Na enig zoekwerk blijkt er een verborgen knopje te zijn wat na het op de juiste manier indrukken de code weergeeft. Het blijken dan geen acht karakters maar een hele krant te zijn. Enfin, hiermee werkt ook dit weer.

Er ligt een biertje in de vriezer, die inmiddels prima op temperatuur is gekomen. Tijd om te relaxen in de tuin.

Natuurlijk mogelijke Geocaches inspecteren. Hé, er ligt er een op 190m afstand. Die moet echt even gevonden worden. De cache La Pérouille (La Roche) ligt bij een meertje (étang) in de oksel van een boom. Snel gevonden en de eerste in Frankrijk van 2020.

Als avondeten houden we het gemakkelijk met een magnetron maaltijd. Daarna ga ik met een wijntje in het prieeltje dit verslag schrijven.

Onze gîte: La Roche 1 of La Roche 2
De coördinaten van ons huisje: N 46 42.368, E 1 31.487