Frankrijk 2020

Dag 4 - Maandag 10 augustus - La Pérouille, 36, Indre, Centre (Val de Loire)

Gisteren horrengaas voor het raam aangebracht en een dun dekentje over het dunne gordijn. Op deze manier hopen we toch de beestjes buiten te houden, frisse lucht binnen te laten en het felle ochtendlicht te dempen. Welnu, vannacht heeft het in ieder geval gewerkt. Vannacht heeft het heel in de verte nog wat geweerlicht en gewaaid, maar regen is er niet meer gevallen.

Na het opstaan, ontbijten en poedelen, gaan we weer onder het prieel zitten om tijdens de koffie overleg te plegen over de te volgen strategie van vandaag.

De dag begon zonnig, maar al snel raakte het bewolkt en begon het te waaien. Flink te waaien. Vanwege de droogte laten de bomen grote uitgedroogde bladeren vallen die dan ritselende geluiden maken. De wind heeft nog niet besloten uit welke hoek hij gaat waaien, want de bladeren die in de ene hoek samen worden geblazen, worden het volgende moment in een tegenover gestelde hoek gedeponeerd. Of in een schalkse bui door de openstaande buitendeur naar binnen geblazen.
Dit alles helpt niet bij het plannen van onze activiteiten voor vandaag. Zakt de temperatuur nog verder, gaat het regenen of blijft het bewolkt?

We besluiten de Vallée de la Creuse met een bezoek te vereren. Omdat we geen haast hebben, pas ik de setting van de Garmin routeplanner aan op “kortere afstand”, oftewel binnendoor rijden. Dit kost wat meer tijd, maar deze wegen zijn over het algemeen veel interessanter. Ik zeg over het algemeen, want Garmin kan hiermee rot trucjes uithalen. Bijv. dwars door een dorp, terwijl er een prima weg omheen loopt, of een kilometers lang boeren pad vol kuilen. Maar goed, we zullen zien.

We gaan op weg onder een wolkendek, dus zonder zon. De temperatuur is echter nog steeds rond de 31°C. Bij Saint Marcel passeren we een Intermarché, waar we toch maar even binnenwippen voor een paar kleine boodschappen. Helemaal fout, die winkels zijn zo groot dat het meer sightseeing wordt. Zodra we weer buiten komen, regent het; geen plensbui, maar gewoon wat nattigheid.

Vlak in de buurt komen we langs een archeologisch museum uit de Romeinse tijd. Hmm, misschien wel interessant. Bij de ingang oriënteren en overleggen we. Voor de prijs van €5, p.p. hoeven we het niet te laten, maar toch trekt het ons niet. Dan maar verder met onze geplande route.
We komen langs een bord Château de la Prune. Dat lijkt ons wel wat. Geen idee wat het voorstelt of hoe ver het nog rijden is. We laten ons verrassen. Nou, dat wordt het wel. De afstand is 5km, en het kasteel is een grote fraaie ruïne. We parkeren de auto en lopen over een smal voetpad dat gedeeltelijk is overwoekerd met stekelige planten. Ondanks de stekels hebben we een prima zicht op de ruïne, maar we kunnen en mogen er niet in. Balen dus. Bij het voetpad kan ik nog wel de cache Le Château de la Prune scoren.

Verder met onze geplande route. Het weer klaart langzaam op, de zon breekt door en de temperatuur zal van 27°C naar 33°C stijgen.

We rijden door aardige dorpjes en aparte weggetjes, maar het maakt niet voldoende indruk dat we ergens stoppen.

We komen bij ons einddoel, Gargilesse-Dampierre. Het is een toeristisch dorp en heeft het label ville fleurie. Ik zie een parkeermogelijkheid en een Frans stel helpt ons te manoeuvreren tussen een stuk stadsmuur en een grote bloempot.
Het is een mooi kunstenaars dorp met vele artisan boutiques. Een aardig kasteel prijkt op een heuveltje, maar is vanwege Corona voor het publiek gesloten. We slenteren door de paar straatjes en ploffen dan bij een café neer waar Nelle een koffie en ik mijn eerste Ricard bestel. Dit voor het Franse gevoel.
Er heeft hier ook een bekende schrijfster gewoond, namelijk George Sand. Zij was een schrijfster, barones, een feministe en schreef ook toneelstukken.
Na de versnapering slenteren we verder totdat we alle toeristische vermaak hebben gezien.

Aan de rand van het dorp moet nog een cache Gargilesse – DNF liggen, maar die blijkt al geruime tijd verdwenen te zijn.

Bij het wegrijden zien we het bord La Boucle du Pin. We hebben geen idee wat het is, maar omdat het vlakbij is, rijden we er naar toe. Het blijkt een riant uitzichtpunt over de beboste omgeving en La Creuse te zijn. Dit belijken we vanaf veilige hoogte terwijl mijn GPS mij informeert over een cache op ongeveer 25m afstand. Hiervoor moet ik wel even een smal voetpad af, maar de cache En haut du Pin wordt vlot gevonden.

We vinden het welletjes en geven Garmin de vrije teugel om ons naar huis te brengen. Dat doet hij vol overgave. We rijden over kilometers boeren paden, inclusief gaten in het “wegdek”.

Onze gîte: La Roche 1 of La Roche 2
De coördinaten van ons huisje: N 46 42.368, E 1 31.487