Precies om 6.00 uur locale tijd landen we in Kuala Lumpur met een tijdsverschil van 6 uur met Nederland. We strekken de benen, nemen het treintje naar de andere vertrekhal en zoeken een bar op voor een kopje cappuccino. Natuurlijk kunnen we tegen een slechte koers met euro's betalen.
Nog enkele groepsleden komen hier de tijd doden en de eerste vluchtige kontakten worden gelegd.
In de vertrekhal zoeken we een paar luie stoelen op en wachten op het sein "boarding", waarna we om 8.50 uur vertrekken. Het zal maar een korte vlucht van 1 uur worden. Onderweg vullen we het inreis formulier in. Uiteindelijk is het tijdsverschil 5 uur als we op Medan landen.
Een bus brengt ons met een ritje van ongeveer 1 minuut naar de aankomsthal, waar we aansluiten bij het rechtse loket waar we 18.35 euro visum kosten betalen. Terwijl we op onze beurt wachten, betaald een groepslid voor ons met Dollars. De biljetten worden minutieus op echtheid gecontroleerd door een apparaatje. Het ding begint prompt te piepen en detecteert "valse" dollar biljetten. Dat die biljetten in Nederland bij een bank verkregen zijn heeft geen invloed. De beambte eist andere valuta en de "valse" dollars mogen best achtergelaten worden, waar de slachtoffers echter niet in trappen.
Onze euro's blijken echt te zijn en retour geld wordt in rupia's uitgekeerd.
De formaliteiten worden langzaam afgewerkt in het linkse kantoortje en na het verkrijgen van de benodigde stempels en formuliertje (wat we weer nodig hebben om het land te verlaten) werken we ons redelijk snel door de douane. We zijn in Indonesië. Of wat preciezer; in Sumatra.
Er staan twee reisleiders op ons te wachten; Jan en Ankie. Ankie roept de groep bij elkaar en helpt met de eerste probleempjes. De bus staat al te ronken op de parkeerplaats en iedereen druppelt naar binnen. We wijzen onze koffers aan en vanaf nu zal voor het transport ervan gezorgd worden.
Als de bus vertrekt, introduceert Jan zichzelf en Ankie.
Jan zal onze gids zijn van het begin tot het einde op Bali. Ankie zal de honneurs waarnemen op Sumatra, waarna ze ons zal verlaten. De bus zal op Sumatra bij ons blijven.
Ankie beperkt zich tot de eerste noodzakelijke informatie wat een goede zet is; we vallen om van de slaap.
Bij een wisselkantoor kunnen euro's en Dollars omgewisseld worden, waarna de bus vervolgens bij een pin locatie stopt. Iedereen heeft nu een dikke beurs met veel rupia's.
Onderweg gaan we eerst ergens lunchen. Voor ons wordt als alternatief voor "seafood" vegetarisch voedsel geregeld. Vorig jaar had Nelle een seafood allergie in Vietnam, waarna wij hebben besloten om geen seafood meer te eten. Op het registratie formulier hadden we dit al aangegeven en onze gidsen blijken hiervan op de hoogte. Goed geregeld dus.
De bus vervolgt zijn weg naar Medan. Het is er druk en het verkeer hectisch.
Bij hotel Grand Antares aangekomen worden we verwelkomd met een mierzoet drankje, waarna Jan ons de kamersleutels overhandigt. De koffers worden zo dadelijk bezorgd. Wij krijgen een kamer op de zevende verdieping. Gelukkig is er een lift.
Zodra we de koffers hebben gaan we een hazenslaapje doen. Helaas wordt de kamer naast ons gerenoveerd, waardoor ik de slaap niet echt kan vatten.
Na een uurtje geef ik het op en ga douchen. Nelle doet het nog even rustig aan en ik ga eens buiten kijken en een stukje lopen.
Het hotel ligt aan een drukke weg met middenberm en er liggen diverse winkels en kraampjes.
Tuk tuk rijders zoeken klandizie en tijdens mijn wandeling wordt ik herhaaldelijk aangesproken.
Terug in het hotel is Nelle inmiddels ook opgestaan en we gaan in de lounge een biertje drinken met wat andere groepsleden.
We stellen elkaar voor en proberen de vele namen te onthouden. Met Nelle ga ik naar buiten en vervolg mijn eerdere wandeling. Het is knap warm en onze eerste zweetdruppeltjes parelen naar buiten. Aan de overkant ligt een computer locatie, maar daarvoor moeten we eerst de vreselijk drukke straat oversteken. Met ware doodsangst lukt dit en de eerste computer locatie blijkt een training centrum te zijn, maar vlak ernaast kunnen we internetten.
Nog onwennig met de nieuwe valuta hebben we er geen benul van of de prijs duur of goedkoop is. De verbinding is goed en we kunnen het thuisfront berichten dat we goed aangekomen zijn. Voor een half uurtje zijn we 3500 rupia kwijt.
En dan moeten we weer oversteken naar het hotel. Met iets meer zelfvertrouwen bereiken we de overkant. In het hotel schuiven we aan voor het buffet.
Een grote fles Bintang bier kost 38.000 en koffie 16.000 rupia's. Ter indicatie is dit 3.80 en 1.60 euro; wat nauwkeuriger is dit ongeveer 3.00 en 1.30 euro.
Op de achtergrond begint een live orkestje te spelen. Het zijn enthousiaste lui en ze krijgen ook onze groep in beweging.
Op hun uitnodiging om ook iets te zingen stapt Grietje naar voren en even later ook Max. Later blijkt dat zij beiden in Nederland in een bandje Indonesische muziek zingen.
Ook onze gids Jan blijkt een goede zanger te zijn. Er wordt aarzelend gedanst en verzoeknummers gespeeld.
Om 22 uur is het welletjes en gaat iedereen naar bed.
Informatieve link(s):
Medan - NL
Medan - EN
|