Vanochtend is het licht bewolkt en is het nog niet duidelijk of het zonnig of bewolkt gaat worden.
Een helicopter zweeft lawaaierig heen en weer. Het blijkt een sproei-helicopter te zijn die de wijnranken op de hellingen besproeit. Af en toe vliegt ie even weg om nieuwe vloeistof op te halen, maar blijft verder zeker 45 minuten rond fladderen.
We besluiten naar de andere kant van de Moezel te gaan en vandaar zuidwaarts te rijden. Onderweg zien we wel wat we tegenkomen. Volgens de kaart moeten er burchten en ruines liggen.
In Alken zien we een burcht op de helling liggen, maar geen indicatie hoe we er moeten komen. Dan maar op goed geluk het dorp in. Aha, wel een wandel route naar de burcht. Daar kunnen we ook makkelijk met de auto doorheen. Eerst asfalt, daarna meer een tractorpad. Het is een mooie weg dwars door een bos. In totaal komen we twee wandelaars tegen. Niettemin bekruipt ons toch langzamerhand de twijfel en keren we om.
Halverwege de afgelegde weg door het bos is ineens een slagboom gesloten. Vast gedaan door de twee wandelaars. Als ie maar niet op slot zit. Gelukkig kan ik het openen en sukkelen we terug naar de Moezelweg.
We rijden net Alken uit of daar staat een groot bord met de indicatie 'Burcht Thurant'. Hehe, hadden ze dat niet wat eerder kunnen zeggen ???
Een slingerweg voert ons omhoog en eindigt bij de burcht. Die ziet er fraai en imposant uit. Niet heel erg groot maar wel toch ...
|
|
De entree is € 3.50 We komen direct op een binnenplaats met veel bloemen en groen. Dat ziet erg heel gezellig uit. Hierachter verbergt zich het echte kasteel, helemaal compleet van wijnkelder tot donjon.
Via de weergangen wandelen we van torentjes naar een andere binnenplaats waar de stal is met een hijsinstallatie om ridders op het paard te hijsen. Verder een zeer fraai ingerichte woonkamer en de gevangenis annex martelkamer in de donjon. Via steile trappen kunnen we hier helemaal naar boven klimmen voor een adembenemend zicht over de Moezelstreek.
Als we teruglopen besluiten we een broodje 'Bockwurst' met cola te nemen bij het bescheiden restaurantje aan de ingang. Een gezellig zitje langs de verdedigingsmuur maakt dit bezoek helemaal af.
 |
 |
 |
 |
Een stukje verder, bij Brodenbach moet ook nog een burcht liggen. Via een stevige slingerweg komen we bij een parkeerplaats waar reclame borden aangeven dat in het slot een goed restaurant gevestigd is. Maar dan moeten we wel eerst nog een eind lopen. Daar hebben we geen zin in en rijden terug naar de Moezel en verder naar het zuiden.
Er moeten nog wat ruines liggen, maar die staan niet verder aangegeven zodat we erlangs zijn voordat we het in de gaten hebben. Dan maar niet.
Inmiddels zijn we vlakbij Cochem en we besluiten om daar nog even rond te kijken. Hier zijn we vorig jaar al geweest, maar goed ....
Parkeren is wederom een probleem, maar plotseling komt er toch een plekje vrij. We voederen de parkeerautomaat en wandelen door Cochem. Zoals we al wisten is het er zeer toeristisch. Leuk voor eenmaal, maar volledig on-interessant voor een tweede maal, waardoor we na een half uurtje maken dat we hier wegkomen.
Op ons gemakje langs de Moezel weer terug naar Kobern, waar we eerst nog wat kleine boodschappen doen bij 'Rewe' en daarna weer naar het 'Sky' terras op de 'Marktplatz'. Na een drankje nog drie bolletjes walnotenijs met slagroom en de dag is weer helemaal goed.
's Avonds kookt Nelle asperges voor zichzelf en boontjes voor mij met gemarineerde kipreepjes en rijst.
|