Middelkerke 2016

Dag 4 – Donderdag 10 november

Zowaar, de zon schijnt en dat komt goed uit, want er is markt in Middelkerke. Om 10.30 uur staan Joske en Els voor de deur om ons mee te nemen. De tram is net weg, dus we gaan naar het centrum lopen door de winkelstraat waar ook de tram rijdt. Wel aan de kant van de zon natuurlijk.
Wij namen aan dat de markt op het plein bij het Casino zou zijn (1 tramhalte verder), maar het is nog een heel eind verderop. Driemaal een voorbijganger aangeschoten om de weg te vragen, maar die wisten ook niet zeker waar de markt was. Uiteindelijk een Frans sprekend persoon die ons de weg wijst.

De markt zelf is niet zo klein als verwacht, dus er valt genoeg rond te snuffelen. Nelle koopt voor ons een gebraden gemarineerde kip, dus voor vanavond zijn we klaar.

Nadat we alle markt laantjes doorlopen hebben scheiden onze wegen. Joske en ik gaan naar het (#) Atlantikwall Openluchtmuseum, Nelle en Els blijven nog even op de markt en zullen na een kopje koffie huiswaarts gaan. Omdat ze op de terugweg de tram net missen besluiten ze om het hele eind toch maar te gaan lopen.

Joske en ik stappen op de tram om een halte verderop bij halte Provinciedomein Raversyde uit te stappen. Maar waar is nu de ingang? We volgen een voetpad door de duinen, maar besluiten dan dat de ingang waarschijnlijk toch op de doorgaande weg ligt en gaan terug. Na een eindje wandelen staan we voor een grote poort waar symbolisch op staat dat we terug moeten en het voetpad door de duinen moeten nemen. Verdorie ……. Het blijkt dat we helemaal aan de andere kant van het openlucht museum moeten zijn.
Eenmaal bij de ingang betalen we € 8 bij een vriendelijke juffrouw aan de balie. Joske geeft te kennen dat de ingang wel heel summier is aangegeven, wat de juffrouw helemaal met ons eens is. 10 Meter verder wordt ons toegangskaartje door een vriendelijke suppoost geknipt die ons nog wat tips meegeeft. Als gids krijgen we een soort telefoon mee waar we via nummering gedetailleerde info kunnen opvragen.

Het zonnetje schijnt nog steeds, weliswaar is het nog fris, maar de shawl en de rugzak met regenkleding laten we in een kluisje achter.
Binnen zien we als eerste een grote scheepsmijn en een stereo periscoop van 4 meter breed. In een verduisterde imitatie bunker worden een haarscherpe zwart/witte diaserie van diverse Europese bunkers getoond.
Dan gaan we naar buiten waar we eerst een knus huisje zien wat propvol zit met Duits militair huishoudelijk materiaal.
We lopen langs de eerste deels verroest kanonnen en duiken dan onderaardse gangen in. De gangen zijn niet diep en niet bomvrij, maar dienen alleen maar om ongezien naar de diverse stellingen te komen.
De bunkers zijn toegankelijk en bevatten diverse kanonnen en lucht doel geschut. Er staan heel wat imposante monsters bij. In de open lucht bunkers staat alleen maar het geschut, maar de “gesloten” bunkers zijn aangekleed met geüniformeerde poppen, munitie, gasmaskers, schoonmaak materiaal voor de lopen en telefoons.
Een afknapper zijn de kunstzinnige activiteiten van Private Tag. Deze kunstenaars hebben vele militaire poppen lange blonde haren (al dan niet gevlochten) gegeven, wat onwerkelijk en smakeloos aandoet. Achteraf blijkt dat er een storm van protesten en krantenartikelen tegen zijn geweest.
Maar goed, als we daar even doorheen kijken geeft de militaire aankleding een goed beeld van de levensstijl van de Duitse militairen. Ook zijn er onbewapende bunkers waar een hospitaal en manschappen verblijven (beiden heel erg klein / bekropen) in gehuisvest zijn. De centrale commando bunker staat vol met typemachines, teletypes, telefoons, en radio materiaal. Ook de voorraad kamers, reparatie kamers voor handvuurwapens zijn volledig en realistisch ingericht.
De hogere officieren waren beter af in afgezonderde maar eenvoudige huisjes op het terrein achter de bunkers. We lopen heel wat af door de smalle chaotische (voor buitenstaanders) gangen, bunkers en onderkomens.
Samengevat geeft deze locatie een heel realistische impressie van het Duitse militaire leven in en rondom de bunkers van de Atlantikwall van Oostende.

Aansluitend nemen we nog een lekkere cappuccino met slagroom en gebak, waar we wel weer een extra stuk voor moeten lopen. Zodra deze lekkernij erin zit, lopen we terug naar de tramhalte en begint het prompt te regenen. Zo heb ik dan toch die grote paraplu niet voor niets meegesjouwd.

We bellen even met Nelle om na te gaan waar de dames zich bevinden, maar ieder zit al op eigen honk.

Een half uurtje nadat we thuis zijn, stopt de regen maar blijft het bewolkt. De rest van de middag doen we rustig aan, want we hebben genoeg lichaamsbeweging gehad.

’s Avonds verorberen we een uitstekende gemarineerd maar koude kip. Het beest is zo groot dat we het niet helemaal op kunnen en dus morgen ook nog wat te kluiven hebben.

Atlantikwall Openluchtmuseum, Provinciedomein Raversyde.
Raversyde
Atlantikwall Openluchtmuseum
The Great War at Raversyde