Middelkerke 2016

Dag 7 – Zondag 13 november

Als we naar buiten kijken hangt er een lichte mist en is het tamelijk bewolkt. Er zijn toch al mensen op de boulevard, maar voornamelijk hardlopers en honden-uitlaters. Na ons ochtend ritueel wandelen we over de boulevard naar Els en Joske voor een kop koffie. Voor de zekerheid nemen we toch maar een paraplu mee.

Tijdens de koffie overleggen we wat we op deze laatste dag nog kunnen doen. Nelle wil niet zo ver lopen en Els wil best nog even naar het centrum van Middelkerke. Els en Nelle hebben dus wat rondgewandeld en belanden in een winkel van Sinkel, waar alles op huishoudelijk gebied te koop is. Daarna wandelen zij weer terug naar ons appartement via de boulevard. Intussen is het droog en is er zelfs blauwe lucht zichtbaar. In de namiddag loopt Nelle nog lekker rustig langs het strand en geniet van de vogels, schelpen en mensen met kinderen en/of met honden.

Joske en ik willen graag naar Fort Napoleon in Oostende. Wel lopen we samen in de regen naar de tramhalte waar Els en Nelle uitstappen in Middelkerke en wij verder rijden. In Oostende - station begint Joske toch te twijfelen waar we moeten uitstappen en hij schiet de tram chauffeur aan. Gelukkig hadden we het toch goed en moeten bij Duin en Zee eruit. Als we uitstappen is het weer droog en het fort blijkt een goede 300m verderop in de duinen te liggen.

Het fort is vijfhoekig van vorm en omringd door een droge gracht en een steunmuur. De entree bedraagt € 7 met senioren korting. Na inleveren van mijn ID als borg, krijgen we elk een Ipod met koptelefoon. Hierop kunnen we de betreffende locaties intoetsen waarna een Franse soldaat François ons informeert over het fort en zijn belevenissen.

Er lopen opvallend veel lawaaierige kinderen rond en het blijkt dat zij meedoen aan een Zwarte Pieten spel waarvan een route binnen het fort is uitgezet.

Wij volgen netjes de voorgestelde route en laten ons via de Ipod informeren. Onze indruk is een groot bakstenen fort waar het zonder ramen ’s winters wel heel koud moet zijn geweest. Er zijn maar twee toiletten voor een heel garnizoen waardoor de cholera hier ook heeft toegeslagen. Hoewel een bezoek aan het fort heel interessant is, is het fort zelf eigenlijk nogal saai omdat het er in elk van de vijf hoeken vrijwel hetzelfde uitziet. Op het dak hebben we een weids uitzicht over de haven en de zee. Er staan geen stukken geschut of ander verdediging werktuigen.
Na beëindiging van de rondleiding sluiten we af met een kop cappuccino met een flinke klodder slagroom.

We lopen nog naar de onderkant van de duinen aan de strandkant en bekijken op een afstandje nog enkele bunkers. Dichterbij kunnen we niet komen, want er staat een groot hek omheen. Wel is duidelijk te zien dat op meerdere plaatsen het hekwerk is geforceerd. Wij gedragen ons echter netjes en blijven op het pad.

Er zouden nog drie caches in de nabijheid moeten liggen, maar bij nader onderzoek blijkt dat die al meerdere malen niet gevonden zijn. Hierdoor houden we het op een duinwandeling en geven het zoeken op. Dat is een wijs besluit, want het begint weer te regenen, dus op naar de tramhalte.

Eenmaal thuis kopiëren we genomen foto’s van elkaar via een USB harddrive van Joske. Aansluitend gaat hij naar zijn studio en begin ik met het samenvoegen en ordenen van de foto’s.