Müllenborn 2018

Dag 4 - Dinsdag 1 mei

Het is nog bewolkt en de zon laat zich niet zien. De weersvoorspelling houdt het op maximaal 9 °C en overwegend droog. Natuurlijk weerhoudt het ons niet om plannen te maken en gaan op weg naar de ijsgrotten in Birresborn.

Onderweg komen we langs een paar caches die we natuurlijk niet laten liggen. De eerste is Ginny's 1st rubber boots. Na even rond te hebben gelopen om de juiste coördinaten te vinden, ziet Yuri iets wat zijn aandacht trekt. Het is een beekje door een tunneltje wat onder de weg door voert en verscholen ligt achter struikgewas. Het is duidelijk dat we door het tunneltje moeten, maar omdat er maar weinig mogelijkheden zijn om de voeten droog te houden is er een touw door de lengte van de tunnel gespannen om het evenwicht te bewaren. Na de verkenning vinden Yuri en Carmen de cache.

Een stukje verderop ligt een huisje wat op een kapelletje lijkt, maar een bron blijkt te verbergen. We zien echter aan de overkant een groepje mensen bij de spoorweg overgang te staan wachten. Het blijkt dat over zes minuten de stoom locomotief langs zal komen. Nou, daar willen we ook wel op wachten. Met een "phoe-phoe" kondigt hij zich aan en eigenlijk is het monster binnen tien seconden voorbij gedenderd.

Dan weer terug naar de Lindenquelle. De cache ligt onder een oud trein wagonnetje dat is gevuld met rotsblokken. Vervolgens bekijken en proeven we het bronwater in het “kapelletje”.

Yuri coördineert de beste weg naar de ijsgrot waar we probleemloos kunnen parkeren. Na een stukje lopen komen we in een bos wat met grote rotsblokken is bezaaid. Op een van de paden vinden we de ingang van een grot. Bij nader inzicht ontdekken we meerdere ingangen. Gelukkig hebben we zaklampen meegenomen zodat we de vrij toegankelijke grotten kunnen gaan verkennen. Nou ja, toegankelijk; op sommige stukken moeten we diep bukken en vooruit schuifelen. De meegebrachte zaklampen geven eigenlijk te weinig licht om zowel vooruit te kijken als waar je je voeten zet op de ruwe ongelijke bodem. Maar interessant en spannend is het wel. De kinderen onderzoeken elk hoekje en gaatje waardoor ze meermaals “verdwenen” zijn.
Wij zijn hier niet alleen; meerdere toeristen zwerven hier rond. Een man verleent ons voorrang, maar stoot hierbij behoorlijk zijn hoofd aan een uitstekende rotspunt.
Op ons gemakje schuifelen we door drie verschillende ingangen, waarna we het wel gezien hebben.

Natuurlijk moeten we de cache Mariengrotte bei den Eishöhlen nog ophalen. Hiertoe moeten we zo’n 200m langs een bospaadje omhoog wandelen. Vlakbij de Mariengrotte vinden we moeiteloos de cache, waarna we nog een stukje doorlopen naar het Mariabeeld in een nis tussen de rotsen.

Terug in Birresborn zoeken we nog twee caches, waarvan we er een niet kunnen vinden en de andere probleemloos. Birresborner Wehr en Streckenposten 2 (Eifel-Rallye).

Wij rijden verder naar Wallenborn waar een geiser te zien zou zijn. In het dorp aangekomen staat er een kiosk met daarachter een grasveldje. Op het veldje staat een laag hekwerkje waar de geiser blijkbaar zal spuiten. Om dit wonder van dichtbij te mogen bekijken moeten we € 1.50 betalen (kinderen zijn gratis), maar dan hebben we ook recht op gratis gebruik van het toilet. Blijkbaar veroorzaakt de geiser hoge nood!
Vooruit, we dokken de entree gelden en prompt na 5 minuten spuit de geiser een forse waterstraal ongeveer 2 meter de hoogte in. Dit neemt al snel af, waarna er een forse waterstroom van minder dan 1 meter een minuut of 10 blijft bubbelen. Tja, of het zijn geld waard was? Vanaf de weg hadden we het ook kunnen zien, maar dan zonder bezoek aan het toilet.

Een eindje verderop is een imkerij museum en winkel. Hier lopen we naar toe, maar winkel en museum zijn hetzelfde en al snel blijkt dat hier de nadruk op de winkel ligt. Niettemin laten de dames zich toch verleiden om enkele potjes te kopen.

Op de terugweg rijdt Yuri direct naar huis, terwijl Nelle, Yonina en ik nog even twee caches scoren. Streckenposten 3 (Eifel-Rallye) en Mordkreuz. We sluiten deze zoektocht af met een kopje cappuccino.

Eenmaal thuis krijgt Yuri het idee om uit eten te gaan vanwege onze laatste avond samen. Morgen gaat Yonina immers naar huis.
Wij zoeken op internet naar een geschikte locatie, maar in dit dorp is alleen een 4* hotel/restaurant en voor iets anders moeten we naar Gerolstein. Ineens krijgt Yuri een lumineus idee; vlakbij ligt een camping, en die heeft vast wel een restaurantje. Yuri en ik gaan even polshoogte nemen. Een zeer vriendelijke eigenaresse helpt ons op weg en laat de menukaart zien. Hier worden wij blij van en reserveren een tafel om 18.30 uur.
Om 18.15 uur wandelen we er naar toe, want de afstand is nog geen 5 minuten lopen. De tafel is gedekt en de houtkachel staat te stoken. De bediening is vriendelijk en op het menu staat voor ieder wat wils. Ter amusement loopt er een puppy rond die pogingen doet om met de meisjes te spelen. Na afloop gaan we tevreden en voldaan naar huis om verder uit te buiken.