vlag Duitsland

Müllenborn 2018

Dag 6 - Donderdag 3 mei



Vandaag zijn we bijtijds “uit de veren” want we gaan naar de markt in Hillesheim. Met de zon wil het nog niet vlotten en de buiten temperatuur staat op 9°C. De markt is niet moeilijk te vinden want uit dezelfde richting komen mensen met volle boodschappen tassen. Hillesheim blijkt een aardig stadje (dorp?) te zijn. Het aantal kraampjes is niet geweldig groot, maar toch voldoende om leuk te zijn. De marktlui staan een beetje te kleumen en de wachten op de zon. Een kraampje trekt onze aandacht; allerlei gedroogde (dieren) attributen voor honden. Terwijl wij ernaar staan te kijken komt de eigenaresse een praatje maken. Het blijkt een spraakzame Nederlandse te zijn die bovendien nog diverse tips voor bezienswaardigheden heeft.
Er ligt nog een cache, Hillesheimer Picknick op een pleintje die we natuurlijk even meepikken.

We rijden verder in de richting van Hellenthal. Onderweg stoppen we bij een cache, de Feuersalamander am Rehbach. De hint brengt enige verwarring, maar uiteindelijk vinden we hem toch, binnenin een houten huisje.

Na het vervolgen van onze weg stoppen we bij een café in Dahlem. Het komt ons (Nelle en mij) bekend voor en ja hoor, enkele jaren geleden zijn wij hier ook geweest. Wat een toeval! Hier trakteren wij ons op cappuccino en een stuk taart, wat we ons uiteraard goed laten smaken.

In Hellenthal aangekomen vinden we moeiteloos ons doel; het Besucherbergwerk „Grube Wohlfahrt“. Hier oriënteren we ons op de prijzen en openingstijden. De volgende rondleiding is om 14.00 uur, zodat wij nog een klein uurtje moeten wachten.
Een paar kilometer verderop ligt Burg Reifferscheid, waar we dan ook naar toe rijden. De burcht ligt in een pittoresk dorpje wat we via een steile keitjes weg bereiken. Ik kan mijn auto zo in een vrij plekje draaien, maar voor Yuri is geen plek meer te vinden. Yuri probeert op een paar smalle plaatsen te parkeren, maar kan er dan zelf niet meer uit. Uiteindelijk besluit hij maar bij zijn auto te blijven en maken wij een bliksem bezoek aan het dorp en zijn burcht. De burcht is een mooie ruïne die vrij toegankelijk is. Alleen de donjon is nog compleet en kan beklommen worden. Hier hebben we echter geen tijd meer voor en gaan terug naar de auto.

Bij het Besucherbergwerk Besucherbergwerk „Grube Wohlfahrt" in Rescheid bij Hellenthal kopen we onze toegangs kaartjes. Yuri kan een familie bewijs krijgen voor €13 en wij mogen €5.50 euro p.p. betalen. Tijdens het wachten op de gids bezoeken we het bijbehorende museum.
Om 14.00 uur neemt een goedlachse oudere gids ons mee naar buiten. Buiten bekijken we nog een oude lift met motor & katrollen en krijgen we uitleg over een ventilatieschacht met water erin.
Dan gaan we een gebouwtje in waar we veiligheidshelmen uitgereikt krijgen. De gids geeft uitleg over de geschiedenis van deze loodmijn. Voor de meisjes is het te gedetailleerd, want ze staan te wippen om de gangen in te gaan. Een kwartiertje later is het zover; we dalen de trappen af naar de gangen. In het eerste gedeelte moeten Yuri en ik gebukt lopen, maar allengs krijgen we wat meer hoofdruimte. Op regelmatige afstanden stopt de gids om interessante informatie te geven. Kinderen vanaf twaalf jaar werkten hier 12 uur per dag in vreselijke nauwe en vrijwel donkere gangen. Langs ons pad stroomt een beekje met water. De gangen zijn elektrisch verlicht, maar net voldoende zodat we kunnen zien waar we lopen. Het is een heel eind naar het eindpunt, waar we een demonstratie krijgen van de lichtopbrengst van een kikker (olie) lampje. Nou, dat is wel heel weinig licht. Dan lopen we het hele eind weer terug, leveren de helmen in en doneren een fooi voor de gids. Het was een schitterende ervaring.






Yuri en ik willen nog een stukje van de Westwall zien, maar de meisjes willen nu wel naar huis. Dus rijden Yuri en ik nog een stukje verder naar Scheid. Onderweg rijden we langs de Belgische grens waar we de cache "Bye Bye Germany" even oppikken.

In de buurt van Scheid slaan we een tractorpad in waarna we vlak langs een rij betonnen tankvallen rijden. Dit bekijken we natuurlijk van dichtbij. Jammer genoeg is er verder niet veel te zien.


Op de terugweg komen we in de buurt van de “Westwallweg in der Schneifel” (#1), oftewel in de buurt van de “Schwarzer Mann” (#2). Hier liggen de restanten van een serie bunkers die na de oorlog opgeblazen zijn. We bekijken er een paar, waarna we de cache Ich erschreckte mich zu Tode! Wirklich wahr! loggen en op weg naar huis gaan.

Thuis gekomen zijn Johanna en Nelle alweer druk met het avondeten bezig.

(#1) Westwall-Bunker in der Schneifel – die Ruinen der Siegfried-Linie en Westwall - Restanten Bunkers Schneifel.
(#2) Nelle en ik hebben in 2015 een ander gedeelte van deze "Westwallweg" bezocht.




Indien U vragen of nadere informatie heeft, schrijf dan naar: Jos Storken