Nusbaum 2016

Dag 2 - Zondag 22 mei

De ochtendzon prikte door de gaatjes van onze rolluiken zou het dan toch een mooie dag worden?

Na het ontbijtje van ham en een gekookte eitje vooral rustig aan. Tegen koffietijd een lekker stuk gebak wat Nelle gisteren in de Edeka bakkerij had gekocht. Terwijl we op ons terras zitten te genieten van dit lekkers en een zonnetje, schuiven er langzaam zwarte wolken voor de zon.

De buurtbewoners hangen kleurige vaandels op voor de komende processie en gaan op hun paasbest naar de kerk. We hopen dat ze het droog houden.

Om 11.30 uur is het zover, de processie nadert ons huis. Recht tegenover ons ligt een bloemen/planten kwekerij, waar de processie naar afbuigt. De priester loopt met de monstrans onder een baldakijn terwijl er gezongen wordt. Bij de kwekerij is een soort altaar gemaakt met een bloemen mozaïek op de grond.
De priester heeft een draadloze microfoon en achteraan de (toch niet zo grote) stoet loopt iemand met een ontvanger met luidspreker. Zodra de afstand maar iets te groot wordt, produceert de luidspreker onwelvoeglijke geluiden.
Er lopen ongeveer vier communicantjes mee. Na het ritueel met de nodige zang lopen ze langs ons huis om een eind verderop weer halt te houden en in gezang uit te barsten.
Wij vinden het echter genoeg, want de zon laat zich niet meer zien en er vallen wat verdwaalde druppels.

Na de lunch maken we ons op om naar het West Wall museum in Irrel te gaan. Irrel ligt ~15km hier vandaan en onderweg krijgen we toch een buitje. In Irrel is natuurlijk geen enkele richtingaanwijzer te zien met "Westwallmuseum" erop, dus we stoppen en vragen iemand op straat.
Het museum ligt bovenop een heuvel en de entree kost € 3 per persoon. Goedkoop dus. Aha, daarom, er is geen gids en iedereen kan op eigen houtje door het gangenstelsel dwalen.
Het is best een interessant museum, maar de toegang tot de geschuttorens is afgesloten en het geschut plus de hele bijbehorende installatie ontbreekt. Wel staan er overal restanten tentoongesteld. Interessant, maar niet indrukwekkend.
Na 45 minuten laten we het koude en vochtige gangenstelsel achter ons en bekijken met een mals buitje nog wat geschutskoepels bovenop de heuvel.

We besluiten ondanks de regenbuitjes om wat caches te gaan zoeken in Irrel. De eerste Duitse cache van dit jaar is GC6BPZP, The Stone. Met al die nattigheid krijgt mijn GPS geen duidelijke fix, terwijl het er wel op lijkt dat dit een voortuin cache is. Omdat we hier niet zomaar rond willen struinen, gaan we eerst even naar de vlakbij gelegen GC6B949, Triceratops. Er staat een grote pre-historische Triceratops op een pleintje en de cache ligt duidelijk zichtbaar tussen houtsnippers op de grond.

Ik lees de beschrijving van de vorige cache nog eens na en dan blijkt het inderdaad een voortuin cache te zijn. Er staan buurtbewoners vlakbij de cache en zij geven ons een hint als we er te ver vanaf zoeken. De rest is makkelijk.

Dan op naar de GC15QT2, Die Geisterbrücke. Dit betreft een oude hoge boogbrug die aan beide kanten doodloopt. Zodra we op het nulpunt zijn aangekomen blijkt dat we er bovenop moeten zijn en niet op de begane grond. Nelle blijft achter en ik klauter door het struikgewas omhoog. Eenmaal boven is het met de hint duidelijk waar ik moet zoeken.

Een volgende cache is een "Lost Place", GC489FV, LP - Alte Mühle Irrel. Deze cache ligt ergens aan de andere kant van de vangrail met bovendien een beekje er tussen. Zo moeilijk zou het niet mogen zijn en dus op zoek naar een fatsoenlijk toegangspad. Dit blijkt ook voor Nelle te lastig, dus ik ga alleen op onderzoek uit. Zodra het paadje is gevonden, is de rest eenvoudig. Het blijkt een ruine van een oude watermolen in het bos te zijn, waar de cache vlot gevonden wordt.

Vier caches; het is mooi geweest. Het weer blijft druilerig, dus onbetrouwbaar.

Op weg naar huis besluiten we ergens koffie te gaan drinken. Uiteindelijk vinden we een kroeg vlakbij Holsthum. Het lijkt erop dat de bezoekers allemaal familie zijn die hun eigen geld aan het consumeren zijn. De koffie is echter prima.

Als we verder gaan, blijkt er vlakbij nog de cache GC2EH2F, Römisches Herrenhaus te liggen. Dit zijn de overblijfselen van een oude Romeinse villa, wat best interessant is. De cache moeten we in de kelder zoeken en na m'n hand enkele keren in een spinnenweb te hebben gestoken, vinden we ook deze.

Terug naar huis log ik de caches op de website en maakt Nelle een hapje en drankje klaar. Het bloemen mozaïek en de vlaggen van de processie zijn alweer opgeruimd.

Ook deze keer houden we het avondeten eenvoudig, maar moeten binnen toch wel een vestje aan want het is een beetje kil.